گره های بی قراری

،  در خراسان جنوبی از گذشته ای دور بافتش رواج داشته، بیش 700 سال پیش در این منطقه، در آن روزگار که مادربزرگ های مان میراث ماندگار خود را تا ساعت های انتهای شب می بافتند نه برای زینت خانه هایشان بلکه برای فروش و بعد ازآن صرف برگزاری مراسم عزای سالار شهیدان (ع) می کردند، آنها در آن زمان شاید به این فکر نمی کردند که روزی قرار است این میراث شان زیبنده صحن و سرای آقا شود.

از آن دوران ده ها و و حتی صد ها سال می گذرد و راه آنها ادامه دارد، اما به گونه ای دیگر، حالا نسل جدید چند سالیست دور هم جمع می شوند تا هنر دستانشان با تاروپود قالی در هم گره خورد و طرح هایی با نقوش مختلف بافته و راهی عتبات عالیات شود.

هرگره ای که می زنند روایت ها دارد، از بی قراری ها برای دیدار، از شور و اشتیاق برای رسیدن به یار تا شفاعت کننده آنها در آن دنیا، اینجا دستانی هنرمند بدون دستمزد گره می زنند به شوق فرش شدن زیرپای زوار و ساخت صحن و سرا در عتاب مقدس.

در گذر از کوچه پس کوچه های بافت تاریخی بشرویه، عبور از کوچه های تنگ و باریک و پیچ و خم های زیاد این منطقه، به محله ای رسیدم، خیابان قائم این شهر، محل گرد آمدن تعدادی از دوستداران سالار شهیدان است، کارگاهی که حکایت از عشق بانوان به ائمه اطهار علیهم السلام دارد.