«من می دانم که نمی دانم»؛ چرا سقراط داناترین نادان آتن بود؟

سقراط، فیلسوف شهیر یونان باستان، با پرسش هایی که در برابر مردمان مدعی دانش در زمانه خود مطرح می کرد، بسیاری را ناراحت و خشمگین کرد.

این مقدمه کوتاه بر اندیشه های او نشان می دهد که چگونه «چِرا» گفتن های او در نهایت به محاکمه و مرگ او منجر شد.

- سقراط، فیلسوف شهیر یونان باستان، با پرسش هایی که در برابر مردمان مدعی دانش در زمانه خود مطرح می کرد، بسیاری را ناراحت و خشمگین کرد.

این مقدمه کوتاه بر اندیشه های او نشان می دهد که چگونه چِرا گفتن های او در نهایت به محاکمه و مرگ او منجر شد.

سقراط را به عنوان شهید فلسفه می شناسند.

او در سال 399 قبل از میلاد در آتن به دلیل فاسد کردن جوانان به مرگ محکوم شد.

سقراط هرگز چیزی ننوشت و ما فقط از طریق نوشته های هم عصرانش، به ویژه شاگردش افلاطون، از اندیشه های او آگاهی داریم.

  دیالوگ های سقراطی افلاطون که برخی از شگفت انگیزترین و خواندنی ترین آثار در تاریخ فلسفه هستند، سقراط را در گفتگوهایی زنده و پویا درباره موضوعات مختلف، از عدالت و فضیلت گرفته تا هنر و سیاست نشان می دهند.

اما موضوع اصلی در اندیشه سقراط، ماهیت خود دانش بود؛ او به ویژه می خواست نشان بدهد که هیچ یک از ما واقعاً چیزی نمی دانیم.

بنا بر قولی که اغلب به سقراط نسبت داده می شود: حکمت واقعی به ما زمانی می رسد که متوجه شویم چقدر درباره زندگی�