چیزی به اسم علوم انسانی در سنت فلسفی مان نداریم

چه در علوم عملیِ ما و چه در علوم انسانیِ جدید، معیارهای برای داوری درباره انسان وجود دارند و بر اساس آنها، اختلال ها و مسأله ها و آسیب ها شناسایی می شوند.

- به گزارش خبرگزاری مهر ، کرسی مطالعه تحلیلی روایت فرهنگی ویلهلم دیلتای (جامعه شناس و فیلسوف غربی) از علوم انسانی از سوی گروه فرهنگ پژوهی پژوهشکده فرهنگ و مطالعات اجتماعی پژوهشگاه روز یکشنبه 14 مردادماه 1403 برگزار شد.

در این کرسی، مهدی جمشیدی به عنوان ارائه کننده و حجت الاسلام مسعود اسماعیلی و میثم سفیدخوش به عنوان ناقد شرکت داشتند و همچنین سیدحسین فخرزارع نیز دبیری آن را بر عهده داشت.

در ابتدای این نشست، جمشیدی به عنوان ارائه کننده گفت: چرا مسأله ماهیّت علوم انسانی ، ارتباط جدّی با فرهنگ دارد؟ میان این دو، چه نسبت و تعاملی فرض شده که ما، ناگزیر از مطالعه آنها هستیم؟ اگر به تاریخ تکوینِ فلسفه علوم انسانی بنگریم، درمی یابیم که مسأله نخستین، حیثیّت بخشی و اعتباردهی به علوم انسانی در برابر علوم طبیعی بوده است و برخی فلاسفه کوشیده اند اثبات کنند که هستی های جهان انسانی، تفاوت جوهری با هستی های جهان طبیعی دارند و انسان را چونان شیء انگاشتن، خطاست.

جهان انسانی، جهان انگیزه ها و اندیشه هاست و سرشار از اراده و خواستن و معنایابی و معنادهی.