راز گشایی از ضمیر ناخوداه در اسلام و روانشاسی مدرن

برخی از کارشناسان قرآنی با اشاره واژه «أخفی» در عبارت ««فَإِنَّهُ یَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَی» در آیه 7 سوره طه با این ترجمه «او نهان و نهان‏تر را می‏ داند»  وجود ضمیر ناخودآگاه در انسان را تایید می کنند.

- برخی از کارشناسان قرآنی با اشاره واژه أخفی  در عبارت فَإِنَّهُ یَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَی در آیه 7 سوره طه با این ترجمه او نهان و نهان‏تر را می‏ داند  وجود ضمیر ناخودآگاه در انسان را تایید می کنند.

به گزارش ایسنا، یکی از مفاهیم روانشاسی مورد توجه در علوم انسانی که در شاخه های متفاوت علوم انسانی ردپای آن را می توان مشاهده کرد مفهوم ضمیر ناخودآگاه است.

مطابق آموزهای اسلامی انسان دارای دو ضمیر ظاهر و باطن و به قول امروزی ها خودآگاه و ناخودآگاه است.

انسان به دلایل گوناگون خاطرات آزار دهنده را پنهان می سازد این موارد پنهان، موجب رفتارهایی می شود که محرّک آن ضمیر ناخودآگاه است.

ویلیام جیمز می گوید: آنچه انسان آن را من می خواند و خودآگاهی دارد، در احوال‏ عادی دایره اش محدود و مسدود است و از خود او تجاوز نمی کند، و لیکن این دایره محدود، حریمی دارد که بیرون از دایره خودآگاهی است و شخص در احوال عادی از آن آگاهی ندارد؛ و چون باب آن حریم به روی من باز شود با عالم دیگری آشنا می شود و بسی چیزها بر او مکشوف می شود که در حال عادی