چشم های بیدار، ذهن های فرسوده

شاید همه تصور کنند که شغل خبرنگاری یک قلم، یک کاغذ و تنها پرسیدن چند سوال باشد، شاید حتی خبرنگار را تنها در حال تایپ و یک کارمند پشت میزنشین تصور کنند؛ - البته موارد گفته شده اشتباه نیستند اما این شغل زوایای دیگری دارد که سختی اش کمتر به چشم همه می آید.

حرفه خبرنگاری در کنار شیرینی و هیجان انگیز بودنش اما پردردسر، پراسترس و پرتنش است و تا زمانی که افراد جامعه که در مورد این حرفه اظهار نظر می کنند در این جایگاه قرار نگیرند، نمی توانند سختی های آن را شناخته و با درآمد پایین آن در کنار پرمشغله بودن کنار بیایند.

باید بدانیم که این حرفه، حرفه ساده ای نیست و در کنار ظاهر هیجانی و لذت بخش آن اما باطنی انبوه از مشکلات طاقت فرسا و رنج ها را به همراه دارد که سختی این کار را چند برابر می کند.

افراد در جایگاه خبرنگاری گاهی مجبورند خود، خانواده و اولویت هایشان را فراموش کنند تا تنها راوی بخشی از اتفاقات رخ داده در اطرافشان باشند.

قشر خبرنگار، درگیری شغلی 24 ساعته دارند که استرس، اضطراب، نگرانی، ترس، هیجان، تکلیف، مهارت و تخصص از بخش های جدایی ناپذیر آن است و نمی توان برای آن حد و مرز تعریف کرد.

شاید ساعت ها افراد در جایگاه خبرنگاری به لحاظ ذهنی درگیر یک تیتر و یا موضوعی باشند که می خواهند در مورد آن بنویسند یا ساعت ها استرس و اضطراب فکری