مصطفی معین : حادثه کوی دانشگاه زهرچشم گرفتن بود از دوم خرداد و دانشجویان/ ابزار گفت وگوی ما همین اینترنت است/ چیزی از استقلال دانشگاه باقی نمانده است

دانشجو قربانی شد چون گناهی نداشت، امانتی بود در دستان ما، کوی دانشگاه خانه او بود اما شبانه به او حمله کردند، دست و پای او را شکستند، از بالای بام پرتابش کردند، - بله، البته نه در این زمان، منظورم سال های نزدیک به انقلاب است.

من دانشجوی پزشکی در دانشگاه پهلوی آن زمان بودم (دانشگاه شیراز) جزو 10 درصد اول هم بودم، بدون خدمت سربازی مستقیم وارد دوره تخصص شدم، آنجا استادانم مرا تشویق می کردند که بروم و دوره های تکمیلی را در آمریکا سپری کنم، اما حادثه ای رخ داد برای پدرم که مجبور شدم برای کمک به مادر و خانواده مهاجرت نکنم، این موضوع برای سال 1355 بود.

سال 1357، ماه های آخر تحصیلم در دوره تخصصی کودکان بود، چون من جزو فعالان سیاسی بودم استادم درباره ام احساس خطر می کرد که مبادا دستگیر شوم و مجدداً توصیه کرد که به خارج از کشور بروم، رتبه های پایین تر از من نیز برای تحصیل به آمریکا رفته بودند و من هم به راحتی می توانستم بروم.

  امام آن زمان به پاریس رفته بودند، در فضای انقلابی آن روزها از دانشگاه ساسکس در انگلستان پذیرش گرفتم که به ایران نزدیک تر باشد و در مسیر سفر سری هم به نوفل لوشاتو بزنم، البته قصد مهاجرت کامل نداشتم می خواستم دوره های تکمیلی را سپری کنم و به ایران برگردم.