این دو مرد شریف

در عصر عافیت جویی، در دوران سری را که درد نمی کند دستمال نمی بندند ، در زمانی که منفعت در همراهی با قدرت است، در روزگاری که فحش و تهمت ، نقل و نبات مخالفان است و در میانه ناامیدی ملتی رنج دیده، چنین بی پروا به میدان آمدن و برای میهن دویدن و شهر به شهر به دنبال آفرینش امید بودن و دل ها را به یکدیگر دوختن و هزار زخم از ناجونمردان خوردن ، هنر این دو مرد شریف بود که آبرویشان را وقف ایران کردند؛ تاریخ ایران از این دو محمدجواد به نیکی یاد خواهد کرد: ظریف و آذری جهرمی.

خدا قوت، سپاس و تبریک!