روایت فروپاشی خانواده؛ تصویر از برگمان، پناهنده و دیگران

محمدحسین سلطانی؛ پناهنده از سال 88 که اولین اثر بلند خود را با نویسندگی مشترک همسرش ارسلان امیری ساخت تا اثر آخرشان یعنی در انتهای شب، - پناهنده از سال 88 که اولین اثر بلند خود را با نویسندگی مشترک همسرش ارسلان امیری ساخت تا اثر آخرشان یعنی در انتهای شب، نشان داده طبقه ی متوسط شهری را به عنوان رنگ اصلی کارنامه ی خود انتخاب کرده است؛ آثاری که برای توصیف آن ها از تعبیر آپارتمانی استفاده می شود.

اما در انتهای شب را می توان روایتی متفاوت در این دسته توصیف کرد.

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- محمدحسین سلطانی؛ پناهنده از سال 88 که اولین اثر بلند خود را با نویسندگی مشترک همسرش ارسلان امیری ساخت تا اثر آخرشان یعنی در انتهای شب، نشان داده طبقه ی متوسط شهری را به عنوان رنگ اصلی کارنامه ی خود انتخاب کرده است؛ آثاری که برای توصیف آن ها از تعبیر آپارتمانی استفاده می شود.

اما در انتهای شب را می توان روایتی متفاوت در این دسته توصیف کرد.

-من مجبورم همیشه جانشین مادرت باشم؟ سال 1972 است و این دیالوگ در فیلمنامه ی صحنه هایی از یک ازدواج (1973Scenes from a Marriage) ساخته برگمان نوشته شده و لیو اولمان سوئدی باید آن را بر زبان جاری کند.

حدود 50 سال بعد همین دیالوگ در دومین قسمت از در انتهای شب آیدا پناهنده تکرار و بر زبان هدی زین العابدین جاری می شود.