تقابل امام حسین (ع) با یزید، تقابل اسلام با شرک است

همه شیعیان، نامه ها را مخفی کردند به جز منذر بن جارود که تصوّر کرد این دسیسه عبیدالله است.

لذا نامه را پیش عبیدالله برد.

- به گزارش خبرنگار مهر ، حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علوی تهرانی کارشناس مذهبی در مسجد حضرت امیر (ع) به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت: سید الشهدا (ع) در 28 رجب سال 60، هنگام ترک مدینه این آیه را تلاوت فرمودند: فَخَرَجَ مِنْها خَائِفاً یَترَقَّبُ.

ایشان با خواندن این آیه دلیل خروج از مدینه را ناامن بودن آن بیان کردند.

این، اوج مظلومیت است که امام حسین (ع) در زادگاه خود ترسان است.

اما مانند پسر زبیر از بیراهه نمی رود.

از بیراهه رفتن روش سیاست مداران و خلاف شأن امام است.

در ضمن مردم وقتی کاروان سید الشهدا (ع) را می بینند سوال می کنند: چه شده که سید الشهدا (ع) دارند با این شرایط مدینه را ترک می کنند؟ این جنبه تبلیغی دارد؛ و برای فهم عموم مطلوب حضرت در دیده شدن است.

وی با بیان اینکه یزید با دیدن سرپیچی ولید او را عزل کرد عنوان کرد: ولید بر خلاف عبدالله بن زبیر، هیچ جمعیتی را به دنبال امام نفرستاد و برای یزید نوشت: عبدالله بن زبیر فرار کرد؛ و امام حسین (ع) از مدینه خارج شد.

یزید به ولید نوشت: به عبدالله بن زبیر کاری نداشته باش.