در نقدِ سخنان مطرح شده پیرامون حضرت امیر المومنین(ع) و حکومت ولایی در ایام سوگواری سالار شهیدان

انتظار می رود که دستکم سخنگویان دینی خصوصاً آنان که از نعمت برخورداری از تریبون ها و منابر عام بهره مند می باشند با پرهیز از سست گویی در موضوعات دینی و به ویژه در آن چه که به مبانی اعتقادی تشیع و مَدرسِ اهل بیت (سلام الله علیهم اجمعین) مربوط می شود .

- غمگنانه بار دیگر در ایام سوگواری سالار شهیدان (سلام الله علیه) که باید منابر و سخنگاه های دینی بهانه ای برای تعمیق و توسعه معارف اصیل اهل بیت (سلام الله علیهم اجمعین) قرار گیرد، شاهد سخنانی بودیم که نادرستی و بطلان آن برای آنان که کمترین آگاهی از مبادی کلامی و مبانی فقهی داشته باشند، به وضوحِ روشناییِ روز است و اینکه چرا سخنران محترم از چنین امر بدیهی ناآگاه و یا غافل مانده اند، بس شگفت آور است.

از بخشی از سخن گوینده محترم که مربوط به وجود مقدس حضرت (امیر سلام الله علیه) است در می گذرم که بی پایگی آن بی نیاز از توضیح است.

اما در مورد بخش دیگر که مربوط به ولایت فقیهان و القای این گزاره نادرست می باشد که: میان ولایت شرعی - فقهی، با ولایت باطنی - معنوی تلازم و همسانی وجود دارد.

صرفاً توجه ایشان را به این نکته بدیهی جلب می نمایم که گذشته از آنکه مسئله "ولایت فقیه" در اصل و نیز در فروعات از نگاه فقیهان، همچون سایر مسائل فقهی محل بحث و اختلاف نظر می باشد هیچ یک از فقیهان قائل به این