نگاهی به قصه مردمان چهارباغ

«چهارباغ را باید مظهر مدرنیسم در شهر اصفهان دانست.

چهارباغ خیابانی بود که مردم در آن از نو خود را پیدا می کردند و به دنبال خدمات و جنس های مدرن می رفتند.

- ایسنا/اصفهان چهارباغ را باید مظهر مدرنیسم در شهر اصفهان دانست.

چهارباغ خیابانی بود که مردم در آن از نو خود را پیدا می کردند و به دنبال خدمات و جنس های مدرن می رفتند.

این خیابان، تاریخ گسترده ای دارد و می توان انواع داستان، ناداستان و روایت ها را در باب آن نوشت.

این بخشی از دیدگاه نویسندگان معاصری است که درباره چهارباغ نوشته اند، خیابانی که قرن ها از زندگیِ پرشگفت در آن می گذرد؛ خیابانی پوینده و پایدار که شکوهمندی اش، کاستی هایش و هرچه از تلخی و شیرینی در تاریخ پهناورش یافتنی است، به داستان زندگانی رهگذران و آدم ها و مردمانش نیز وارد شده است.

کم نیستند نویسندگانی که جهانِ این خیابان را به دنیای نوشته های خود راه بدهند و از خاطرات و داستان هایشان درباره چهارباغ بنویسند.

یکی از این اهالی قلم، علی خدایی است که با آدم های چهارباغ میان تاریخ این خیابان و قلمرو ادبیات داستانی پلی زیبا و مستحکم می زند.

همین اثر خدایی، انگیزه ای می شود تا مهرداد خورسندی نیز در نخستین کتاب داستانی اش، حکایت چهارباغ را از نگاهی نو روایت کند و نامش را هم قصه مردمان چهارباغ بگذارد.