اتفاقا سابقه اجرایی لازم است

به نظر می رسد یکی از دال های مرکزی رقابت های این دوره انتخابات ریاست جمهوری، تنازع میان دو مفهوم انتزاع و انضمام است و چشمان نظاره گر عموم به دنبال آن است که در کوران تشریح و تبیین ابعاد چشم انداز یک زیست مطلوب توسط نامزدها، تشخیص دهد که کدام یک از کاندیدا ها توان کوتاه تر کردن فاصله میان ذهنیت و عینیت را دارند و می توانند آنچه که امروز تحت عنوان برنامه و ادعا عرضه می کنند، فردا های پس از انتخابات در قالب کارنامه ارائه نمایند.

دیگر همچون گذشته این هیجانات حاکم بر ستاد های خیابانی کاندیدا نیست که امواج اقبال عمومی و همراهی توده ها با یک کاندیدای مشخص را هدایت می کند؛ حتی اظهارات تند و تیز و انتقادات اپوزیسیون نمایانه مرسوم دهه های 70 و 80 و سال های ابتدایی دهه 90 هم دیگر آن اثر خارق العاده سابق را ندارد.

جو عمومی در اثر تجربه ی مجاورتِ دردناکِ کارد و استخوان در عرصه معیشت و تحمل دهه دشوار اقتصاد ایران، دیگر همچون گذشته صرفاً پذیرای خطابه های قهرمانانه و آتشین کاندیدا ها نیست و اساساً در جدال و کشاکش دو مفهوم حرف و عمل ، اولی به مرور رنگ خواهد باخت و دومی از دالان هزارتوی تردید سر برخواهد آورد و به مثابه ی برگ برنده، کارزار های انتخاباتی نامزد ها را از یکدیگر متمایز خواهد ساخت.