زنان در تاریخ کربلا؛ استقامت در عین گمنامی

تاریخ گواهی می دهد که اگر زنان یک جامعه برای یاری دین خدا و حمایت از حجتش کمر همت ببندند کسی را یارای مقابله با چنین امتی نخواهد بود.

- مینا یاری - گروه جامعه، خبرگزاری مهر؛ طفل را که در آغوش او گذاشتند، حالش دگرگون بود.

به چشمان کودکش نگریست.

طفل اما به طلب شیر زبان دور دهان می چرخاند.

مادر جوان لحظه ای درنگ کرد گویی چیزی به خاطرش آمده بود.

جانماز کوچکی که به همراه داشت را طلبید.

بسته کوچکی به آن سنجاق کرده بود.

زیر لب بسم الله گفت و بسته را باز کرد.

حالا دیگر آرام آرام اشک می ریخت.

تربت کربلا را از قبل آماده کرده بود.

ذره ای برداشت و در دهان طفلش گذاشت.

صورتش خیس شده بود پیش از هر چیز باید کام کودک را با تربت باز می کرد.

باید حسینی بار می آمد و این اولین قدم بود.

قرن ها از عاشورا می گذرد و هنوز این زنان هستند که اولین قدم ها را برای حسین برمی دارند.

برای تربیت نسل حسینی، برای نقش آفرینی در نهضتی که هنوز پابرجاست و خونی که هنوز می جوشد.

مردان بزرگ تاریخ به پشتیبانی آنان وارد میدان شدند و حماسه آفریدند.

امتی که زنان مؤمن و متعهد، طلایه دار آن باشند، بن بست ندارد، متوقف نمی شود.

واقعه کربلا پر است از این نقش آفرینی ها، پر است از زنانی که پای امر ولی ایستادند، هرچند کسی آن ها را نشناخت.