دو شهید معروفی که با دست بریده به دیدن ارباب رفتند

در بسیاری از عملیات ها حاج حسین مجروح شد.

اما برای جلوگیری از تضعیف روحیه همرزمانش حاضر نمی شد به پشت جبهه انتقال یابد.

- به گزارش ایسنا، به نقل از جهان نیوز: برای کسی که محبت حسین را در سینه دارد، سن و سال مهم نیست.

مگر می شود حسین در میان لشکر دشمن تنها باشد و تو بمانی و تماشا کنی.

عصر عاشورا در آن لحظات سخت و سنگین هنگامی که از بلندای تل زینبیه عبدالله تنهایی عمو را در میان لشکریان یزید مشاهده کرد، دستش را از دست عمه خویش زینب(س) رهانید و برای حمایت از عموی بزرگوارش به سوی میدان جنگ شتافت.

عبدالله به امام رسید در حالیکه امام مجروح به روی زمین افتاده و یکی از لشکریان دشمن قصد داشت شمشیرش را بر ایشان فرود آورد.

کودک یازده ساله که هیچ سپری برای دفاع از عموی خود پیدا نکرد، دست کوچک خود را جلو آورد تا مانع از اصابت شمشیر بر پیکر نیمه جان عمو شود.

ضربت شمشیر دست او را قطع کرد و عبدالله در آغوش امام افتاد و جان شیرین خویش را فدای خامس آل عبا کرد.

وقتی کربلای جبهه های حق، برای حسین زمان ناصر و یاور می طلبید، آنان که عمری خطاب به مولایشان یا لَیتَنا کُنّا مَکم .

گفته و بر غربت و تنهایی و مظلومیت حسین (ع) گریسته بودند، به میدانهای رزم شتافتند و جان فدا کردند و نشان دادند که اگر در عاشورا هم بودند، همچون اصحاب شهید آن امام، عاشقانه جان نث�