حالا دیگر «شمرخوان» هم به گریه افتاده است

هنگامه غریبی است؛ لحظه ای که «شمرخوان» تعزیه می گرید و تماشاگران را نیز به گریستن فرا می خواند؛ لحظه شهادت امام رسیده است.

- هنگامه غریبی است؛ لحظه ای که شمرخوان تعزیه می گرید و تماشاگران را نیز به گریستن فرا می خواند؛ لحظه شهادت امام رسیده است.

به گزارش ایسنا، شبیه خوانی یا تعزیه یکی از شگفت انگیزترین گونه های نمایشی جهان است که بارها در وصف آن سخن رفته.

نمایشی که هم محمود دولت آبادی و بهرام بیضایی و حسن فتحی را فریفته خود کرده و هم هنردوستان معتبر جهانی را همچون پیتر بروک و گوبینو.

حال اگر امروز به هر دلیلی امکان تماشای یک تعزیه ناب را نداریم، هیچ هم بد نیست که توصیف آن را به قلم اهل فن بخوانیم که از قدیم گفته اند: وصف العیش، نصف العیش .

پس در روز شهادت امام حسین (ع) که برای ما اسطوره آزادگی و نماد مبارزه با ظلم است، مروری می کنیم بر چگونگی ساخت و پرداخت یک اجرای تعزیه به روایت بهرام بیضایی.

این هنرمند و پژوهشگر در کتاب نمایش در ایران در شرح و توصیف چگونگی اجرای یک تعزیه نوشته است: بازی هنوز شروع نشده، سکو خالی است.

هیچ پرده ای تماشاگر را از صحنه جدا نمی کند.

هیچ گونه زمینه نقشی یا صحنه آرایی خاصی برای بازی وجود ندارد.