لطفا رای ندهید اگر ...!  

پایان های بهار 1355 بود که با گروه 28 نفره انجمن اسلامی دانشگاه تربیت معلم (خوارزمی کنونی) در قالب برنامه ای دو روزه عازم فتح قله های دوبرار و انگمار شدیم.

- به گزارش تابناک ، آن سال ها یکی از راه های جذب نیروی تازه وارد دانشجویی، از سوی انواع گروه های مارکسیستی و ایضا اسلامی، ترتیب دادن برنامه های یک روزه و دو روزه کوهنوردی بود.

برای اعضای قدیمی گاه برنامه های 10 روزه هم انجام می شد.

    القصه برای رسیدن به قله باید از مسیر ده لاسبید می گذشتیم.

راهنمای ما یکی از دانشجویان همان روستا بود.

مرا هم به عنوان سرپرست آن برنامه انتخاب کرده بودند.

ولی پس از عبور از ده، با مسیری بس سخت مواجه شدیم.

پس از دو ساعت پیاده روی، به رودخانه پرآب و بلکه خروشانی رسیدیم که ناچار باید از آن عبور می کردیم.

ولی پلی در کار نبود.

بعد از کمی گشت زنی به جایی رسیدیم که درختی خشکیده بر رود انداخته شده بود.

خیلی باریک و کج و معوج بود، 2 تن از دانشجویان خانم ( آن زمان خواهران) هنگام عبور از درخت در رودخانه افتادند و آب آنان را با خود برد.

با زحمت ایندو چند ده متر پایین تر از آب بیرون کشیده شدند.

ولی آنان از ادامه راه جا مانده و همراه راهنما به لاسبید برگشتند.