یک دوراهی سرنوشت ساز

با وجود آنکه اختلاف بین دو طیف حاضر در انتخابات، بسیار بالاتر از چیزی بود که در بعضی از دوره ها دیده می شد، اما آنچه اتفاق افتاد، شاید نتیجه ای نبود که نظام به دنبال اش می گشت.

- عصر ایران؛ سید محمد حسین هاشمی روزنامه نگار -  پیام چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران کاملاً روشن بود.

در دور اول، از مجموع 61 میلیون و 452 هزار و 321 نفر واجد شرایط در داخل و خارج از کشور، فقط 24 میلیون و 535 هزار و 185 نفر رای دادند؛ یعنی 39.

92 درصد از تمام واجدین شرایط؛ کمترین میزان مشارکت در انتخابات های ریاست جمهوری ایران.

با فرض اینکه عدد واجدین شرایط بین مرحله اول و دوم انتخابات تغییری نکرده باشد – بر اساس آمارهای موجود – در مرحله دوم، رقم مشارکت به 30 میلیون و 530 هزار و 157 نفر رسید؛ یعنی 49.

8 درصد.

بر اساس همین آمار 50.

2 درصد واجدین شرایط در انتخابات شرکت نکردند؛ یعنی 30 میلیون و 922 هزار و 164 نفر – به فرض عدم تغییر در تعداد واجدین شرایط – این اتفاق در شرایطی رخ داده که با توجه به دو قطبی شدن فضای انتخابات، همه چیز برای حضور حداکثری مردم فراهم شده بود.

در موارد مشابه، بسیاری از مردم برای رای نیاوردن یک کاندیدا، به صحنه آمدند و به آن یکی، رای دادند.