«اعتراض ضداسراییلی دانشجویان با اعتراض های ضدجنگ ویتنام متفاوت است»

دانشگاه ها به شدت تحت سیطره حامیان مالی هستند.

در پردیس های دانشگاهی که حامیان مالی بر تصمیم های مدیریت دانشگاه ها مسلط هستند، شاهد هستیم که درخواست وارد شدن پلیس و استفاده از زور اتفاق افتاده است.

- مسئله این است که در گذشته معمولاً اینگونه بود که حامیان مالی بیشتر منافع شخصی را در ازای کمک های مالی شان در نظر می گرفتند، مثلاً دوست داشتند که فرزند شان وارد یک دانشگاه خوب شود و به همین دلیل مثلاً یک ساختمان را به دانشگاه اهدا می کردند.

دونالد ترامپ خودش یک نمونه بارز چنین شرایطی است؛ با نمره هایی که دونالد ترامپ در دوران دبیرستان داشت، امکان نداشت که بتواند به دانشگاه پنسیلوانیا وارد شود، اما چون پدرش پول زیادی به دانشگاه پنسیلوانیا داده بود، او هم توانست به دانشگاه برود.

  ابزار دیگری که در گذشته برای اعمال نفوذ صاحبان ثروت در امور دانشگاه وجود داشت، این بود که به یک کرسی خاص دانشگاهی و یک استاد خاص بورسیه داده شود و نوعی تعصب علمی در دانشگاه ایجاد شود که البته انگیزه های سیاسی داشت.

در چنین شرایطی معمولاً استادانی که هوادار اقتصاد بازار آزاد بودند، یعنی اقتصاد فریدمنی و نه اقتصاد کینزی، از منابع مالی بیشتری برخوردار می شدند.