به احترام «معلم» برپا ...

قلم به دستت می دهند و الفبای زندگی نوشته می شود: الف ب پ ت ث.

، «مادر آمد»، «بابا تاب بست»، «مدرسه پرچم دارد» و .

آموختن ادامه دارد تا ناکجاآباد زندگی؛ - به گزارش سایت قطره و به نقل ازتابناک به نقل از ایسنا، تاریخ هیچ گاه فراموش نخواهد کرد جایگاه والای معلمانی را که خود را برای نجات دانش آموزان به دل آب و آتش زدند و سال ها برا اعتلای نام ایران و تعلیم و تربیت فرزندانشان کیلومترها با پای پیاده در کوه و کمر طی کردند تا ثابت کنند معلم که باشی برای دانش آموزت همچون فرزندت از جان می گذری.

امین شکری یکی از همین معلمان کشورمان است که بیش از 30 سال از عمرش را صرف آموزش کرده و با وجود بازنشستگی، ارق و علاقه به شغلش او را همچنان پابند حرفه اش کرده و دست از معلمی برنداشته است و سال هاست به صورت رایگان معلمی می کند.

عشایر بودیم و 6 ماه از سال به دور از خانواده درس می خواندم  امین شکری آموزگار 64 ساله ایلامی شهرستان چرداول مرکز سرابله علی رغم داشتن خانواده ای عشایر و با به جان خریدن دوری از آنها درس خوانده و در سال 1359 وارد آموزش و پرورش شد و با مدرک لیسانس آموزش ابتدایی در مهر ماه 1387 بازنشسته شد اما علی رغم بازنشسته شدن، بدون دریافت هزینه ای و چشم داشتی همچنان معلمی پیشه اوست و به دانش آموزان درس می دهد.