کفش هایی که زیر پا نرفت

کفش ها روی هم دست و پا می زدند.

جایی برای آنکه پایت را روی زمین بگذاری نبود.

جمعیت هم کیپ تا کیپ نشسته بودند و منتظر تا آقا بیاید.

اما آقا همان جا جلوی در ایستاده بود و وارد نمی شد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار جی پلاس، در کتاب روزی که مسیح را دیدم، روایت نوجوانی را نقل می کند که با برادرش می خواهند خود را به نماز جماعت برسانند و اما ماجرا به شرح زیر است: کفش زیاد بود ولی آنکه من دنبالش می گشتم، نبود! بابا گفت:‎ ‎ خوب چی شد؟ نپسندیدی؟ سرم را تکان دادم و آرام گفتم: نه، آن کفشی که می خواهم، ‎ ‎ نیست! بابا آدم کم حوصله ای نبود ولی انگار کم کم داشت عصبانی ‎ ‎ می شد.

این چندمین مغازه کفش فروشی بود که می رفتیم و من هیچ ‎ ‎ کفشی را نمی پسندیدم.

بابا حق داشت عصبانی شود؛ خسته شده ‎ ‎ بود! ولی من هم حق داشتم.

حالا که بعد از دو سال می خواستم ‎ ‎ کفش نو بخرم، باید آن را خوبِ خوب می پسندیدم! هم بابا حق ‎ ‎ داشت و هم من! بابا لبخندی زد و گفت: مردم دنیا را معامله می کنند، اینقدر ‎ ‎ سخت نمی گیرند! وِل کن دیگر! هِی بالایش را نگاه می کند: هِی ‎ ‎ پایینش را نگاه می کند! چرا اینهمه قضیه را سخت گرفته ای؟ بدون اینکه فکر بکنم، با عصبانیّت گفتم: خوب، حال که بعد ‎ ‎ از دو سال می خواهم کفش بخرم، باید دقّت بکنم ‎ دیگر! نمی دانم از روی ناراحتی بود ی