نکته ای مغفول مانده و مهم از روزگار پر آشوب مغولان

خواجه دشواری های بسیار در مواجهه با مخالفانش را به جان خرید و جز با زبان قلم و بیان لین با آنان درگیر نشد.

سخن از بزرگی ها و خدمات خواجه بزرگوار مجال بیشتر و مقال دیگری می طلبد.

- قرن هفتم هجری که با حمله ی چنگیزخان مغول به ایران و سرزمین های اسلامی و کشتار وحشیانه ی مغولان و ویرانی های بی سابقه ای همراه بود، همگان شنیده اند و خوانده اند، اما نکته ی مهم در این میان که در آغاز محل بحث است، ترس و تردید چنگیز و سپاه مغولان از فتح بغداد و قتل خلیفه ی عباسی است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازانصاف نیوز، تاریخ نویسان چنین گویند که اطرافیان چنگیز او را از قتل خلیفه عباسی هشدار و انذار داده اند که نابودی خلیفه که بسان نماینده و جانشین خدا بر زمین است، چنان عرش پروردگار عالم را به لرزه در آورد که دیگر جنبنده ای بر این کره ی خاکی از آن زلزله سالم نخواهد ماند! خلافت عباسی همچنان پابرجا ادامه یافت تا زمانیکه هلاکوخان نوه چنگیز به قدرت رسید.

خواجه نصیرالدین طوسی آن دانشمند بی مانند که به راستی باید او را حجت الحق و استادالبشر نامید، به نزدیک هلاکو خان شد و او را تشویق و ترغیب به قتل خلیفه عباسی و براندازی سلسله ی فاسد و جبار عباسیون نمود.

شیوه جالب و خلاقانه خواجه را شنیده ایم که دستور داد تا آخرین خلیفه ی ظالم عباسی المستعصم بالله را از ترس خرافات عوامانه در �