روایتی از رنج های سیل زدگانِ سیستان و بلوچستان؛ با نیم کیلو لوبیا و برنج، مشکلات مان حل نمی شود؛ حتی فاضلابِ سالم نداریم!

«آبِ خوردن نداریم؛ ساده ترین نیازهای انسانی را نمی توانیم برآورده کنیم.

همه چیز تخریب شده؛ نمی دانیم غصه امروزمان را بخوریم یا برای فردا زانوی غم به بغل بگیریم.

- ایلنا نوشت: بیش از هشت روز از سیل مهیبِ جنوب سیستان و بلوچستان می گذرد؛ در این روزهای سخت، امدادرسانیِ قطره چکانی و ناهماهنگ نتوانسته مرهمی بر رنج ها و زخم های مردمانِ فرودست جنوب این استان محروم باشد؛ مردمی که شغل غالبشان (اگر شغلی باشد) با هزار سختی، دامداری و کشاورزی و باغداری ست؛ حالا در بیش از 200 روستا، زمین های کشاورزی کامل تخریب شده اند؛ آب بندها از میان رفته اند؛ چاه های مزارع خراب شده اند و دام ها جان باخته اند.

حتی چاه های فاضلاب خانه ها با گل و لای سیلاب پُر شده اند و مردم برای قضای حاجت مشکل جدی دارند.

حالا حتی اگر امروز این مردم لقمه نانی برای خوردن و چند قوطی آب معدنی برای رفع عطش داشته باشند، که البته اینها هم در همه ی روستاها به خصوص مناطق دورافتاده تر یافت نمی شود و حکم کیمیا را دارد، نانِ فردا در تنور افتاده و کامل سوخته؛ اینجا دیگر شغل نیست، پول نیست؛ حتی جاده هم نیست.

خسارات سیل در روزهای گذشته، رسانه ها از سیلاب در 16 شهرستان و هزار و 947 روستا در سیستان و بلوچستان خبر دادند؛ شهرستان های نیکشهر، قصرقند، دشتیاری، چابهار، کنارک، خاش، سیب و سو�