حکایت برنامه ریزی و بودجه نویسی در ایران

برخلاف کشورهای نوظهور و پیشرو در عرصه برنامه ریزی و توسعه که برنامه ریزی توسعه ای مسئله محور، کیفی، دانش بنیان، تخصصی، بلندمدت، محیط زیست محور و برون گرا (با هدف بهره گیری از ظرفیت های بین المللی) دارند، - 1- اینکه سازمان برنامه و بودجه از یک سو و نمایندگان مجلس و مهم تر از آن کمیسیون های تخصصی مانند برنامه و بودجه و تلفیق بودجه و نهادهایی مانند تطبیق قوانین از سوی دیگر به چنین امر مهمی توجه نکرده اند و در جای جای متن لایحه بودجه به لایحه ای که هنوز به تصویب نرسیده (برنامه هفتم توسعه)، ارجاع داده می شود، یک ایراد ظریف و در عین حال مهم است که نشان می دهد مهم ترین نهادهای سیاست گذار در کشور به اصول و سازوکارهای تدوین و تصویب قوانین و مقررات واقف نیستند.

    شاید به همین دلیل است که به طور خاص لایحه برنامه هفتم توسعه و همچنین لایحه بودجه سال 1403 به طور رسمی و غیررسمی در یک سال اخیر چند بار بین دولت و مجلس برای اصلاح و رعایت اصول و قواعد سیاست گذاری و قانون گذاری ردوبدل شد.

این مسائل که عموما به مسائل شکل و بدیهی در فرایند تدوین و تصویب قوانین مربوط می شود، پیام خوبی برای جامعه و نظام اقتصادی کشور ندارد.

  2- اما این ماجرا واقعیت تلخ دیگری را حکایت می کند.