جهیزیه نفرت انگیز!

آن قدر به خاطر نداشتن جهیزیه از سوی خانواده شوهرم تحقیر شده بودم که دیگر حتی از شنیدن کلمه جهیزیه هم نفرت داشتم .

این ماجرا تا حدی در زندگی مشترکم تاثیرگذار بود که من در برابر اعتیاد شوهرم نیز حق اعتراض نداشتم و .

به گزارش خراسان، این ها بخشی از اظهارات زن 41 ساله ای است که برای نجات فرزندش از دام اعتیاد به قرص های روانگردان دست به دامان پلیس شده بود.

این زن جوان که مدعی بود دیگر در برابر ناملایمات و مشکلات وحشتناک زندگی توان تحمل ندارد، به مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری معراج مشهد گفت:پدرم کارگر ساده ای بود که به سختی مخارج زندگی خانواده9نفره‎اش را تامین می کرد.

من 5 خواهر کوچک‎تر از خودم داشتم و تنها برادرم نیز معلول ذهنی بود؛ به همین  دلیل من و خواهرانم از همان دوران نوجوانی در باغ ها و زمین های کشاورزی کار می کردیم و با جمع آوری محصولات کمک خرج پدرمان بودیم.

خلاصه وقتی به 17سالگی رسیدم پای سفره عقد نشستم و با سجاد ازدواج کردم.

خانواده نامزدم نیز اگرچه وضعیت مالی مناسبی نداشتند و در یکی از شهرک‎های حاشیه مشهد ساکن بودند اما خود را شهرنشین می دانستند و مادر شوهرم به همین خاطر مدام به خانواده‎ام فخر می فروخت.

اما بدبختی های من از روزی رنگ سیاهی به خود گرفت که پدرم بدون جهیزیه مرا راهی خانه بخت کرد و این موضوع دستاویز وحشتن