سقوط شهاب سنگی درخشان تر از خورشید

12 فوریه 1947 بزرگ ترین شهاب سنگ آهنی مشاهده شده تا آن زمان، یک دهانه برخوردی در سیخوته-آلین، اتحاد جماهیر شوروی ایجاد کرد.

تخمین زده می شود 23 تن از قطعات، - ، در حدود ساعت 10:30 صبح روز 12 فوریه 1947، شاهدان عینی در کوه های سیخوته-آلین، اتحاد جماهیر شوروی، شهاب بزرگی را مشاهده کردند که درخشان تر از خورشید بود.

این شهاب از شمال بیرون آمد و با زاویه 41 درجه فرود آمد.

دیجیاتو نوشت؛ درخشش شدید و صدای کرکننده سقوط تا 300 کیلومتری در اطراف نقطه برخورد، نه چندان دور از لوچگورسک و تقریباً 440 کیلومتری شمال شرقی ولادی وستوک مشاهده شد.

یک مسیر از دود به طول 32 کیلومتر برای چندین ساعت در آسمان باقی ماند.

هنگامی که شهاب با سرعتی در حدود 14 کیلومتر بر ثانیه وارد جو شد، شروع به شکستن کرد و تکه ها باهم سقوط کردند.

برخی قطعات خود را در عمق 6 متری زمین دفن کردند.

در ارتفاع حدود 5.

6 کیلومتری، بزرگ ترین توده ظاهراً در یک انفجار شدید به نام انفجار هوا شکسته شد.

در 20 نوامبر 1957 اتحاد جماهیر شوروی تمبری به مناسبت دهمین سالگرد بارش شهاب سنگ سیخوته-آلین منتشر کرد.

تصویر تمبر یک نقاشی از مدودو، هنرمند شوروی که شاهد سقوط بود، است.

او در پنجره خانه خود نشسته بود و طرحی را شروع می کرد که گلوله آتشین ظاهر شد، بنابراین بلافاصله شروع به کشیدن آنچه می دید کرد.