چرا بیشتر کتاب هایی که می خوانیم را فراموش می کنیم؟

بیشتر فیلم ها و سریال های تلویزیونی را که می بینیم و بیشتر کتاب هایی را که می خوانیم مدتی بعد فراموش می کنیم.

پس چرا می خوانیم شان؟ جولی بِک / Julie Beck از سردبیران ارشد مجله ی آتلانتیک در مقاله ای به این مساله پرداخته است.

اینترنت به مثابه یک حافظه بیرونی چقدر در فراموش کردن های ما نقش داشته است؟ آیا اصلاً لازم است همه چیز را به یاد داشته باشیم؟ و اینکه چطور می توان بیشتر از قبل خوانده ها را در ذهن جاگیر کرد.

بهرحال می دانیم که ورود اطلاعات لزوماً به تولید دانش منجر نمی شود.

حداقل تا زمانی که اطلاعات در ذهن جاگیر نشده باشد.

این نوشته را با ترجمه روبرت صافاریان* از وینش می خوانید.

*** خاطرات پاملا پل، کمتر درباره ی کلمات و بیشتر درباره ی تجربه ی خواندن است.

او دبیر بخش نقد کتاب نیویورک تایمز است و منصفانه باید گفت که زیاد کتاب می خواند.

پاملا پل می گوید: تقریباً همیشه به یاد دارم کجا بودم فلان کتاب را می خواندم، خود کتاب را هم یادم هست، خود شیء فیزیکی را، صحافی اش را، جلدش را.

یادم هست کجا خریدمش، یا چه کسی بهم داد.

چیزی که یادم نمی ماند ــ و این ترسناک است ــ همه ی چیزهای دیگر است.

پال می گوید که برای مثال تازه خواندن زندگی نامه ی بنجامین فرانکلین نوشته ی والتر ایساکسن را تمام کرده است: موقعی که کتاب را تمام کردم، اگر نه همه چ