نگاهی به فیلم «آغوش باز»؛ به رنگ ِ روشنِ خانواده

بهروز شعیبی در فیلم «آغوش باز» که در ششمین شب جشنواره فیلم فجر اصفهان اکران شد، ماجرای کنسرتی، مانده در پیچ و خمِ روز اجرا، و سه خانواده درگیر موضوع را روایت می کند.

- ایسنا/اصفهان بهروز شعیبی در فیلم آغوش باز که در ششمین شب جشنواره فیلم فجر اصفهان اکران شد، ماجرای کنسرتی، مانده در پیچ و خمِ روز اجرا، و سه خانواده درگیر موضوع را روایت می کند.

خانواده، یکی از سوژه های مورد علاقه بهروز شعیبی است، چیزی که از دهلیز تا بدون قرار قبلی و تا آغوش باز همه آثار رنگ و بوی خانوادگی دارند.

با وجود سوژه ارزشمند، آغوش باز با آثار قبلی کارگردان بسیار متفاوت است، آنقدرکه مخاطبی که به اعتبار نام شعیبی به دیدن فیلم آمده هیچ شباهتی میان فضای اثر با کارهای قبلی او نمی آید.

آغوش باز به شدت از نظر فیلم نامه و شخصیت پردازی فقیر است، گرچه فیلم حول برگزاری یک کنسرت روایت می شود، اما انگار معلق است و قبل و بعدی ندارد.

از سوی دیگر شخصیت ها بُعد و عمق ندارند و مخاطب با آنها همراه نمی شود.

نه خودشیفتگی و پول پرست بودن شادی باورپذیر است و نه طنز کلام محسن کیایی، زهره ناگهان از غیب می رسد و حسن معجونی یکدفعه پیدا و یکدفعه غیب می شود.

بعضی از مسائل و بخش های فیلم کاملاً غیرمنطقی است، مثل آنقدر خلوت بودن خیابان های تهران وسط یک روز کاری و رفت و برگشت مداوم بر�