درخشش فرزندان قم در کهکشان مدافعان حرم

 شهید، شهید است، ایرانی باشد یا غیر ایرانی، کوچک باشد یا بزرگ، مرد باشد یا زن.

شهید، شهید است.

گاهی برخی از شهدا به واسطه داشتن یک یا چند ویژگی، برجسته و خاصّ می شوند و برخی شهدای دیگر هم در کوچه پس کوچه های خوش نامی خود، گم می شوند؛ اما شهید، شهید است و مصداق آیه شریفه الَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَهً عِنْدَ اللَّهِ ۚ وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ .

شهید فرقی ندارد که چون کمال کورسل فرانسوی و دیگر شهدای غیر ایرانی باشد که در جنگ ایران و عراق به شهادت رسیدند؛ و یا چون شهید مِنا باشد که در سرزمین وحی، لباس احرام او، به ردای شهادتش مبدّل شد و همین گونه اند شهدای وطن، شهدای سلامت، شهدای غیرت و شهدای  امنیت؛ اما سخن به نام شهدای مدافع حرم که می رسد، ناخداگاه شبنم اشک، در چشمان هر عاشقی موج می زند، چون شهدای مدافع حرم، خیلی مظلوم و عزیزند.

آنان به فرموده رهبر عزیز انقلاب، اگر نبودند، ما باید حالا با عناصر فتنه گرِ خبیثِ دشمنِ اهل بیت و دشمن مردم شیعه، در شهرهای ایران می جنگیدیم؛ اگر این کاری را که سرداران با ارزش ما انجام دادند، انجام نمی دادند، باید در همین دوروبَر و اطراف، با اینها می جنگیدیم؛ باید در همین خیابان های خودمان و شهرهای خودما�