ماجرای یک ساختمان مخوف در فاو

عباسی، بچه تهران و از آن خالی بندهای هفت خط بود! خیلی هم قمپز در می کرد.

همیشه می گفت: «من بزن بهادر محله مون بودم.

من یه تنه ده تا عراقی رو حریفم.

- عباسی، بچه تهران و از آن خالی بندهای هفت خط بود! خیلی هم قمپز در می کرد.

همیشه می گفت: من بزن بهادر محله مون بودم.

من یه تنه ده تا عراقی رو حریفم.

هرجا به مشکل برخوردین، من خودم ایکی ثانیه حلش می کنم.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، رمضانعلی رفیع زاده از رزمندگان دفاع مقدس در خاطره ای از لحظات طنز جبهه درباره عملیات والفجر هشت روایت می کند: جمعی تیپ پدافندی شیمیایی والعادیات ش.

م.

ر بودم.

بیستم بهمن 1364، نیروهای ما شبانه از اروند وحشی گذشتند و خط را شکستند.

هوا که روشن شد، به اتفاق حسین رحمانی، فرمانده گردان مان، حسن مراغی و آقای عباسی سوار قایق شدیم و توی شهر فاو رفتیم.

عباسی، بچه تهران و از آن خالی بندهای هفت خط بود! خیلی هم قمپز در می کرد.

همیشه می گفت: من بزن بهادر محله مون بودم.

من یه تنه 10 تا عراقی رو حریفم.

هرجا به مشکل برخوردین، من خودم ایکی ثانیه حلش می کنم.

هدفمان این بود تا هم منطقه را شناسایی کنیم، هم ساختمان مناسبی به عنوان مقر برای فرماندهی پیدا کنیم تا کپسول اکسیژن، ماسک، بی سیم و تجهیزات دیگرمان را ببریم آنجا و مستقر شویم.