پدری که گریه های دخترانش او را از رفتن به سوریه منصرف نکرد

انگار همه می دانستند راهی که می رود بازگشتی ندارد.

دخترانش به دنبالش می دویدند و می گفتند: «بابا نرو‍، بابا نرو.

بابا سوریه را آزاد کردی برگرد.

- ایسنا/قم انگار همه می دانستند راهی که می رود بازگشتی ندارد.

دخترانش به دنبالش می دویدند و می گفتند: بابا نرو‍، بابا نرو.

بابا سوریه را آزاد کردی برگرد.

اما سجاد از دوقلوهایش دل کند تا کودکان سوریه را نجات دهد.

سیدسجاد روشنایی، شهید مدافع حرم در سال 1331 در روستای روشنای اراک متولد شد، پدرش در ابتدا کشاورز بود و پس از مهاجرت به قم در سال 1359 در جهاد سازندگی مشغول به کار شد، جالب است بدانید در کودکی پدر و مادر او می خواستند نام او را زین العابدین بگذارند اما در نهایت تصمیم گرفتند او را سجاد بنامند.

سجاد در کودکی به شدت مریض شد و همه پزشکان از او قطع امید کردند اما خداوند به او نظر کرد و سیدسجاد روشنایی تا 37 سالگی زنده ماند و جان خود را به اسلام و اهل بیت(ع) تقدیم کرد.

شهید در کودکی بسیار مهربان و عاقل بود و با همان جثه کوچکش به اندازه یک انسان عاقل و بالغ در کشاورزی به پدرش کمک می کرد و از همان کودکی عاشق اهل بیت و امام حسین(ع) بود و لحظه ای را در محرم از دست نمی داد و همیشه مشغول عزاداری و مداحی بود و می گفت: برای جدم عزاداری می کنم ؛ به عبارت دیگر غیرت خاصی بر روی امام حسین(ع) داشت.