شهیدی که نامش دوباره تکرار شد

شهید جیلان روزی که با همسرش به تفریح رفته بود به گلزار عموی شهیدش رفت و با اشاره به مزار او گفت: «اینجا جای من است و آرزو دارم روزی در اینجا بنویسند شهیدان علیرضا بروجنی» و حتی آخرین باری که به ایران آمد بر این قضیه تاکید کرد.

- ایسنا/قم شهید جیلان روزی که با همسرش به تفریح رفته بود به گلزار عموی شهیدش رفت و با اشاره به مزار او گفت: اینجا جای من است و آرزو دارم روزی در اینجا بنویسند شهیدان علیرضا بروجنی و حتی آخرین باری که به ایران آمد بر این قضیه تاکید کرد.

علیرضا جیلان بروجن، شهید مدافع حرم در سال 1362 در خانوده ای مذهبی بعد از شهادت عمویش به دنیا آمد که نام عموی شهیدش را بر وی نهادند، از جوانان نیکوی شهر بود و همیشه با مردم رفتاری نیکو داشت و خنده از صورت وی هیچ گاه نمی افتاد، در سال 1386 با همسرش که اتفاقا سادات هم است ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند 12 ساله پسر به نام امیر علی است که به گفته همسرش شهید ولایی و مذهبی بود و در بسیج هم حضور فعالی داشتند و مهربانی از صفات بارز وی بود.

شهید جیلان نسبت به پدر و مادر خود و همسرش مسئولیت پذیری خیلی بالایی داشت و در ابراز محبت هیچ تقاوتی بین دو خانواده نمی گذاشت و با وجود مشغله کاری زیادی که داشتد، اما برای فرزندش امیرعلی وقت بازی می گذاشت و خستگی، هیچ وقت مانع وقت گذاشتن وی برای خان