چرا دیگر نام بورکینافاسو تن و بدن کسی را نمی لرزاند؟

دیگر کسی از رویارویی ایران با حریفان درجه چندم تعجب نمی کند.

- جی پلاس؛ عرفان حاج بابایی؛ روزگاری در فوتبال ایران وقتی قرار بود تیم ملی با حریفان درجه چندم و نه چندان با کیفیت بازی کند، صدای فریاد و فغان اهالی فوتبال بلند می شد که چرا تیم ملی ما با حریفان تراز اول جهانی بازی نمی کند؟ آن زمان که کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی بود، او متهم می شد به این که عامدانه حریفانی ضعیف را برای بازی مقابل تیم ملی بسیج می کند که از دل پیروزی مقابل آن حریفان کم نام و نشان، به پاداش بردهایش دست یابد؛ ادعایی که گزاف نبود! اما امروز چه؟ امروز که دیگر خبری از کارلوس کی روش روی نیمکت تیم ملی نیست و سکان هدایت فوتبال ایران در دست یک سرمربی ایرانی است چرا هنوز اسم هایی نظیر کنیا، آنگولا و بورکینافاسو برای بازی های دوستانه به گوش می خورد؟ از آن جالب تر این که چرا حالا دیگر فریاد اعتراضی بلند نمی شود که شان بلندبالای فوتبال ایران این نیست که با چنین تیم هایی رو به رو شود؟ شاید یک دلیل این مسئله این است که منتقدین دیروز، خود امروز صاحب منصب شده اند.

یکی سرمربی، یکی تکنیکال دایرکتور و دیگر مشاور سرمربی.

پس دیگر کسی غیر خودی نیست که بتوان انگشت انتقاد را به سمت او نشانه رفت.