به دنبال درِ بطری

«آرزوی من این است روزی دیگر کسی نیاز به ویلچر نداشته باشد.

ما 100 ویلچر داشته باشیم اما کسی نباشد که نیازمند ویلچر ما باشد.

» - آرزوی من این است روزی دیگر کسی نیاز به ویلچر نداشته باشد.

ما 100 ویلچر داشته باشیم اما کسی نباشد که نیازمند ویلچر ما باشد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، قدس نوشت: میهمان امروز من در صفحه مردم، امیر منصور شفیعی از شهر قم است.

او که بازنشسته شرکت برق و جانباز و آزاده دوران دفاع مقدس است، در کنار همسرش منصوره خوش صحبت، هم برای تهیه ویلچر برای معلولان نیازمند به ویلچر تلاش می کند و هم برکتی است برای دوستان و همکاران بازنشسته و البته طبیعت.

او هم برنامه های طبیعت گردی خانوادگی برگزار می کند و هم آدم های فراوانی را تشویق کرده به پویش جمع کردن در بطری برای خرید ویلچر برای نیازمندان بپیوندند.

به نظرم زندگی آقای شفیعی و همسرش نمونه خوبی است برای ما آدم ها تا یاد بگیریم چگونه می شود هم دست افتاده ای را گرفت و هم با طبیعت مهربان بود.

سال های اسارت؛ سال های سخت زندگی ام من 30 آذر 1344 در یک خانواده مذهبی و سنتی در شهر قم به دنیا آمدم که خیلی چیزها در فرهنگش بود؛ مهربانی، انسانیت، کمک به دیگران، احسان و.

که متأسفانه این روزها در جامعه کمرنگ شده است.