بابای تاجیک ها که از خون ایرانی ها بیرون رفته!

محمدجعفر یاحقی می گوید تاجیک ها فردوسی را بابای خود می دانند.

او جایگزینی ارزش های وارداتی در ایران و دیدگاه برخی مبنی بر تعارض شاهنامه با معارف و اعتقادات دینی را عاملی بر دور شدن ایرانیان از شاهنامه می خواند.

- این استاد دانشگاه و شاهنامه پژوه در پی خبر اهدای یک نسخه شاهنامه به خانواده های تاجیک در کشور تاجیکستان به دستور رییس جمهور این کشور، در گفت وگو با ایسنا درباره ریشه های فرهنگی توجه به شاهنامه در تاجیکستان و مقایسه آن در میان مردم ایران، اظهار کرد: فردوسی با شاهنامه به فارسی زبانان دنیا هویت داده است و فارسی زبانان احترام و اعتقاد خاصی به فردوسی دارند، زیرا فردوسی پشتوانه زبان فارسی و محور تحکیم زبان فارسی است.

البته کشور افغانستان به دلیل شرایط سیاسی ای که دارد و گرفتار جنگ بوده در زمینه توجه به شاهنامه مشکل داشته؛ اما خوشبختانه در تاجیکستان باتوجه به فراغتی که دارند، بسیار به شاهنامه اعتقاد دارند.

او با بیان اینکه از زمانی که استقلال تاجیکستان از اتحاد جماهیر شوروی در سال 1990 مهیا شد، آن ها فردوسی را به عنوان مظهر فرهنگی خود انتخاب کردند، گفت: در زمان استقلال تندیسی به طول 18 متر برای فردوسی ساختند و به جای مجسمه لنین در مرکز شهر دوشنبه قرار دادند.