بوکس کرمانشاه در جستجوی روزهای طلایی

هشتاد سال از عمر بوکس در کرمانشاه می گذرد و در طول این سالها فراز و نشیب های زیادی را پشت سرگذاشته است.

- به گزارش ایسنا، حدود 30 سال پس از اینکه چند برادر ارمنی بوکس را وارد کرمانشاه کردند، ظهور قهرمانانی در این رشته در این دیار کم کم آغاز شد.

از منوچهر طیاری و ماسیس هامبار سومیان گرفته تا شهیدان یحیی شمشادیان، ابولحسین یاری و کیومرث یزدانفر.

آنطور که بزرگترهای این رشته می گویند، در دهه پنجاه، بوکس کرمانشاه در اوج خود قرار داشت و تعداد بوکسورهای ما به حدی زیاد بود که نیمی از آنها به استانهای دیگر می رفتند تا برای آنها مسابقه بدهند.

انقلاب که شد وقفه ای در بوکس ایجاد شد، تا اینکه در دهه 70 دوباره بوکس این دیار جان گرفت و روزهای طلایی آن از راه می رسید.

در نیمه های دهه هشتاد بود که قهرمان پشت قهرمان در بوکس کرمانشاه ظهور می کرد و همین هم باعث شد تا در این دوران نیمی از ملی پوشان بوکس ایران از همین استان باشند.

روزهای خوب بوکس کرمانشاه از اوایل دهه 90 به سرآمد و طی یک دهه گذشته بوکس این استان تنها به ظهور تک ستاره هایی مانند پوریا امیری در تیم ملی بسنده کرده که آن هم گاهی به تیم ملی دعوت می شود و گاهی هم نه.

اینکه طی حدود یک دهه گذشته چه بلایی بر سر بوکس این دیار آمده که اینگونه از یک جین قهرمان ملی پوش به تک ستاره های نه چندان پرفروغ