علامه ای که کار می کرد تا درس بخواند

شش ماهی بود که محمدتقی جعفری درس را رها کرده بود تا بتواند برای امرار معاش کار کند.

اما علاقه اش به درس چیزی بیشتر از علاقه ای معمول بود.

سال 1318 بود و روزگار جنگ و وضعیت معیشتی مردم بسیار بد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار جماران، چند ماهی بود که پزشکان تشخیص داده بودند که علامه محمد تقی جعفری به بیماری سرطان ریه مبتلا شده است.

بیست و پنجم آبان سال 77 که از راه رسید، مفسری بزرگ، عالم دنیا را وداع گفت.

آیت الله العظمی جوادی آملی بر پیکرش نماز خواند و در جوار حرم علی بن موسی الرضا (ع) مهمان شد.

اکنون در بیست و پنجمین سالروز رحلت آن بزرگمرد مروری به خاطراتی داریم که از زبان خود ایشان درباره درس خواندن هایشان بیان شده است.

این خاطرات در کتاب علامه محمدتقی جعفری، سرگذشت و ایام آمده است: ما با عشق و علاقه ای خاص مشغول تحصیل در حوزه بودیم، اما پس از مدتی به خاطر مشکلات زندگی، ناگزیر شدم برای تأمین معاش کار کنم.

به همین جهت، تقریباً شش ماه درس را رها کردم، تا اینکه شبی در خواب، شعری را به عربی می خواندم.

هنگام صبح پدرم گفت: محمدتقی دیشب در خواب چه می گفتی؟ خواب و معنای شعر را تعریف کردم و گفتم.

مضمون آن شعر این بود: دست روزگار بریده باد که چنین حوادثی را برای من پیش آورد که نتوانستم به مرادم در علم برسم .