خمره؛ راهی میانبُر به دنیای هوشنگ مرادی کرمانی

تجربه زیسته مرادی کرمانی با خیلی از نویسنده های ایرانی متفاوت است.

او کودکی هایش را میان کوچه پس کوچه های روستایی از توابع شهداد کرمان مزه مزه کرده است.

- جی پلاس ـ منصوره جاسبی: کتاب ها آمده بودند و نشسته بودند روبرویمان.

باید زیر و بم شان را در می آوردیم و از میانشان چهارتایی را برای مطالعه جمعی حلقه هفتم کتاب مبنا انتخاب می کردیم.

یکی که این وسط از ما دلربایی کرده بود، "شما که غریبه نیستید" هوشنگ مرادی کرمانی بود.

بسته چهارتایی که انتخاب شد حالا نوبت رسید به آن که ببینیم اصلا این کتاب ها در بازار نشر موجودند یا خیر.

چشمم به دهان مدیر انتشارات خشک شده بود، که گفت: "دخترم ببین این کتاب حداقل یه ماهی برای بیرون اومدن از زیر چاپ زمان لازم داره.

" فرصت نبود.

باید تصمیم می گرفتم.

چشمم خُمره را گرفته بود.

خودش را با طمطراق در کوله ام جا داد و تا خانه همراهم شد.

پایش که نشستم یک ضرب تمامش کردم.

اصلا مگر می شد تا وقتی خمره بود سراغ کار دیگری بروم.

پیشنهادم را در گروه گذاشتم.

خمره رای آورده بود و خودش را میان کتاب های جمع خوانی جا داده بود.

قرار شد صد نسخه ای از آن را برای امضا خدمت نویسنده محترم بفرستند.

اما شانس به من رو کرده بود.