تیغ فرشته های قصاب بر زخم فلسطینیان

 هشتم ژانویه سال 2011.

اتاق کنفرانس آکادمی موساد.

شمال تلاویو.

مییر داگان ، فرمانده وقت موساد اسراییل و رییس فرشته های قصاب، تکیه زده به عصایی که یادگار زخم فلسطینی هاست، وارد سالن می شود.

خبرنگارها برای حضور در این جلسه، گزینش شده اند.

و البته بعید نمی دانند افسانه تیغِ در عصای داگان درست باشد و با هر حرف اضافه ای، دکمه مخفی زده شود و تیغ از ته عصا بیرون بیاید و  گلویشان را ببُرد! پس مودبانه لبخند می زنند و داگان با قهقهه صمیمانه ای، جواب شان را پس می دهد!   مییر داگان، رییس سابق موساد و یکی از بی رحم ترین ژنرال های اسراییلی   فضای بین تکیه گاه صندلی ها و کمر خبرنگارها با استرس پر شده و پیرهن هایشان عرق کرده.

هیچ کدام شان از آنچه قرار است بشنود مطئن نیست.

اصلا برای چه دعوت شده بودند؟ آن هم از طرف داگانی که در تمام طول ریاستش در موساد، می گفت: من به این نتیجه رسیده ام که رسانه مثل یه غول، سیری ناپذیره.

به همین خاطر برقراری رابطه با رسانه ها هیچ فایده ای نداره! اما داگان یخ جلسه را با یادآوری زخم اش آب می کند: اینکه توی کمرت زخم داشته باشی یه فایده هایی هم داره.

مثلا می تونی از دکترا گواهی بگیری که ستون فقرات داری و یه نرم تن نیستی! مین فلسطینی ها داگان در آخرین روز ریاست اش بر موساد، خیلی بامزه می شود.