روایتی خودمانی از کنگره ای که اردیبهشت 1403 میوه می دهد

مهمان ها نیامده بودند که به سالن رسیدم.

میانه برنامه سرم را که به عقب برگرداندم جمعیت همه صندلی ها را پر کرده بودند.

پای شهدا که به میان می آید، - جی پلاس ـ منصوره جاسبی: امروز دقیقا شده بودم مانند مغازه دارهایی که گاهی ساعت ها پشه می پرانند و گاهی برای سوزن انداختن هم جایی در مغازه شان پیدا نمی کنی با این تفاوت که وقتی برنامه نیست کارهای تعریف شده دیگری مانند یادداشت و مقاله هست اما اینکه در یک روز سه برنامه دعوتت کنند و تو نمی دانی چطوری باید به هر سه برسی، نوبر است دیگر.

به لطف همکارم، خودم را به استانداری رساندم.

پله های سربالایی ساختمان چند طبقه را بالا رفتم.

لبخندی که همیشه گوشه لب مسئول حفظ و نشر آثار دفاع مقدس سپاه سیدالشهدا(س) نشسته است به استقبالم آمد.

به غیر از خانم مجری، اولین نفری بودم که برای ورود به مراسم انگشت زده بودم.

یکی یکی صندلی های خالی پر شدند.

روی پرده نوشته بود: کنگره ملی سرداران و 12000 شهید استان تهران.

آیه های نور که جلسه را زینت بخشید، پخش جمله هایی از رهبری در باره تلاش برای زنده نگه داشتن یاد شهدا و ارزش های دفاع مقدس، تلنگری بود که این روزها بسیار محتاج آن بوده و هستم.

آنجا که می گویند: "ارزش شهیدان ارزش غیر قابل محاسبه است"، بزرگداشت شهیدان یک کار معمولی نیست" و.