شاکرین: زیدآبادی در تحلیل حکم اهانت کنندگان به پیامبر(ص) دچار مسیحی زدگی شده است

متأسفانه در بحث خداشناسی، انگاره ای غلط و منشعب از تفکرات مسیحیت تحریف شده وجود دارد که در آن بُعد مهربانی خداوند به قدری برجسته می شود که گویی او با هر نوع عمل بشری همراه بوده و آن را تأیید می کند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار اندیشه خبرگزاری فارس، احمد زیدآبادی یادداشت مختصری را به مناسبت سالروز ولادت حضرت رسول نوشت که در آن دوگانه ای بین مهربانی پیامبر و حکم اعدام سب النبی مطرح کرد.

او نوشت: محمد[صلوت الله علیه] چون بندگان می زیست، بی هرگونه امتیازی، بی هرگونه تجملی، بی هرگونه تکلفی، بی هرگونه تشریفاتی، بی هرگونه نخوت و غرور و تبختری، مهربان و فروتن و خوش خلق و مطبوع و بخشنده و شریف بود.

به همین دلایل قرآن او را رحمتی برای تمام عالمیان دانسته است.

انسانی با چنین خلق و خویی، آیا ممکن است مجازات اهانت کنندگان به خود را مرگ بداند؟ در نظر او حکم مجازات ساب النبی در قرآن کریم نیامده و در روایات و سیره معصومان هم مکرراً درباره حلم و بردباری آن ها در برابر اهانت کنندگان می خوانیم.

پس چگونه می شود ما این دوگانه اعدام اهانت به ساحت معصومان را با رحمت و مهربانی آنان جمع کنیم؟ او همچنین مدعی می شود که آیا حکم مرگ برای ساب النبی ناشی از برخی ملاحظات سیاسی مربوط به دوران خاصی از تاریخ اسلام توسط برخی از فقیهان نبوده است؟ مثل حکمی که بنیانگذار