خودم را جای دخترک غزه ای می گذارم

خبرگزاری فارس_تبریز؛ کتایون حمیدی: دارم خودم را جای آن کودکی که کلیپ اش در فضای مجازی وایرال شده است، می گذارم، همان کودکی که کنار بابا ایستاده و پدر دارد بهش یاد می دهد وقتی صدای خمپاره شنید، چطور بلند بلند بخندد! بابا دارد هر بار که صدای انفجار ناشی از حملات هوایی می آید به دخترش می گوید: خنده دار نیست بابا جان؟ وَ دُردانه اش هم بلند بلند می خندد.

دارم خودم را جای آن عکاس خبری می گذارم که تنها سلاح اش همان دوربین کانن 70_200 اش است که رفیق شفیق اش هم محسوب می شود؛ آخر باید با عکاس های خبری همکار باشید و زندگی کنید تا بدانید دوربین شان را چقدر دوست دارند و حتی در آخرین لحظه از زندگی شان هم بند دوربین دور گردن شان و خود دوربین روی سینه شان می ماند.

دارم خودم را جای آن نوعروسی می گذارم که از 9 ماه پیش، دانه دانه برای کودکش لباس و جوراب خریده، کلاه و هد برای لباس های نی نی اش سِت کرده؛ ساعت ها، عاشقانه با نوزادش حرف زده است، با هر تکان بچه درد کشیده اما لذت برده است ولی  یک روز خمپاره ای راهش را گم کرد و آمد؛ خورد به جان نحیف کودک اش.

دارم به تک به تک مادران آن 500 کودک کشته شده در همین چند روز پیش فکر می کنم! دارم خودم را جای آن پدری می گذارم که کنار پسرش روی تخت اورژانس خوابیده و با همان سر و کله زخمی و در خون غلطیده، سرش را بلند می کند و پ