گل های امید؛ تاج های تسلیتی که 75 زندانی آزاد کردند

خبرگزاری فارس_تبریز؛ کتایون حمیدی:  مراسم ختم به قول معروف، شتری است که درِ خانه همه می خوابد، اما رتق و فتق این مساله امروزه هزینه های گزافی را روی دوش خانواده ها گذاشته است برگزاری مراسم ترحیم این روزها با تشریفات پرزرق و برق برگزار می شود اما مدتی است که تبریزی ها این هزینه های گزاف را به کار خیر ختم می کنند.

گل های همیشه بهار برای یک خبرنگار و هر آن کسی که به اصطلاح اهل قلم است، نوشتن از آوای چلچله و بوی نرگس و رقص شاپرک و از امید و امید و امید نوشتن، همیشه به مثابه آن کسی بود که خرامان از انحنای کوچه ای تاریک رد شده و یکهو روشنایی می پاشد به صورت اش.

یکسری خبرها هم برای من همین شکلی است، دقیقا نوری در وسط تاریکی! اگر بخواهم روشن تر بگویم، مثلا وقتی شماره روابط عمومی ستاد دیه آذربایجان شرقی روی گوشی ام می افتد، مطمئن هستم که قرار است یک خبر خوب بشنوم، قرار است بشنوم که یک جوان آزاد شد تا برود دنبال آینده اش، یک بابا آزاد می شود تا  برود دختر کوچولویش را در آغوش بگیرد، یک مادر از بند رها شده که می خواهد برود مادرانه هایش را نثار روشنایی های چشم اش کند! اصلا می دانم بعد این تماس قرار است لبخند بزنم، قرار است بنویسم که ای آدم ها می شود با هر دستی چشم های اندوهگین یکی را شاد کنی، حتی اگر چشم های خودت اندوهگین باشد.