بزم 80 هزار نقطه در تمثال شهدای بی ادعای همدانا

خبرگزاری فارس-همدان؛ لابلای آسمان خراش های سر به فلک کشیده و دود و دم حباب شده بر سقف سرمان، هرم نفس هایی می رود و می آید و  حاضر و ناضر است.

نفس هایی که اگر لبیک بگوییم و دنبال روشان باشیم، برکات می بینیم و معجزه ها، بعد از خدای قاصدک ها می خواهیم این قصه پرغصه اما شکوهمند تمام نشود.

قصه شهادت را می گویم همان که آرزو می کنیم راهش باز باشد و بی پایان، همان که عده ای از خودگذشته مابین آسمان خراش ها و رفاهیات این جور و آن جور دل به دلش می بندند و رهسپار راه دورِ دور می شوند و دست آخر مشتی استخوان می آیند و می شوند حیات بخش روزمرگی های آدم های این دیار.

به گمانم شهدا، لشکر تا دندان مسلح به شوق وطن بودند که حالا ما را در هیاهوی روزمرگی ها درمی یابند و حواسشان به حال و روز آدم های خاکی هست، اگر باور ندارید مسیر کج کنید سری کوتاه به گلزار لاله ها بزنید و زیر سایه محبت بی حد و حصرشان نفسی چاق کنید و دیدنی ها را بچینید.

اگر باز هم باور ندارید؛ شهید را به لحظه ای که مادرش نام فرزندش را صدا می زند و غم دنیا بر دلش آوار می شود قسم دهید و پر شالتان محبت شهدا را ببینید، یا نه توسل کنید و مدد بخواهید؛ اصلا راه بیفتید در گوشه و کنار شهر ردشان را ببینید.