بر فراز رانکوه با موتور ییلاق 11+ تصاویر

از سینه کش کوه بالا می روم، سربالایی نفسم را به شماره انداخته، ماشینم دیگر نفس بالا آمدن نداشت.

به دره که رسیدیم، نزدیک به رودخانه، موتور خاموش شد.

- پس از آن به پاهایم برای بالا رفتن شیب تند کوه اعتماد می کنم، حداقل ترس از ارتفاع کم می شود.

هر از گاهی صدای موتور ییلاق 11 شنیده می شود.

خودم را کنار می کشم که ماشین هایی که تداعی کننده جنگ جهانی دوم است، از سربالایی نفس بگیرد.

پشت ماشین، کیسه های برگ چای ریخته شده که برای فرآوری به کارخانه می برند.

مردم محلی می گویند این ماشین های سنگین را از اوراق فروشی های تهران می خریم، دستی بر سر و رویش می کشیم و می شود عصای دستمان و چون مخصوص تردد در ییلاق است، اسمش را گذاشته ایم ییلاق 11.

نزدیک یکی از باغ های چای روستای تارمه سرا نفسی تازه می کنم.

آخرین برگ های چین پاییزه توسط چایکاران در حال برداشت است.

گلهای سفید چای، سفره ای برای زنبورهای عسل پهن کرده و دانه های گرد و سبز چای لای برگ ها خودی نشان می دهند.

پیرامون وجه تسمیه نام روستا، کتاب نامگذاری و وجه تسمیه آبادی های گیلان را جستجو می کنم.

ولی نامی از تارمه سرا ذکر نشده است.

در تقسیمات جغرافیایی هم نامش طارم سرا ثبت شده.

در کتاب مذکور ذیل طارم سرا نوشته شده است: روستای دهستان شبخوس لات بخش رانکوه املش.