موسی (ع) چشم به راه ماست!

 موسی (ع) بر کرانه کوه طور چشم به راه ماست تا این بار نیل را با قوم محمد (ص) بگذرد! پشت به بنی اسراییل ایستاده و با آغوشی مهربان تر از مادر، ید بیضایش را به سوی ما دراز کرده تا خورشید قدس را از میانه سینه صهیون بیرون بکشد.

موسی (ع) منتظر ماست و در مسجدالأقصی بر سجاده خونین فلسطین آه می کشد! آه از رنج طاقت فرسای بنی اسراییل.

آه از ایمان شان که به یک گوساله سامری بند است.

آه از رفتارشان که سال هاست موسی (ع) را شرمنده محمد (ص) کرده.

و حالا این ماییم که تحقق وعده خدا شده ایم در اورشلیم: ما در تورات به بنی اسراییل خبر دادیم که قطعاً دو بار در زمین فساد خواهید کرد و در برابر طاعت خدا به سرکشی و طغیان و نسبت به مردم به برتری جویی و ستمی بزرگ دچار خواهید شد.

پس هنگامی که نخستین وعده فرا رسد، گروهی از بندگانِ سختْ جنگ جو و نیرومند خود را بر ضدّ شما می انگیزیم تا شما را سخت در هم کوبند؛ حتی برای به دست آوردن مجرمان، خانه ها را جست وجو می کنند؛ و این است وعده ای قطعی! قرآن، نور است و نور، پایان سیاهی ؛ پس آیا با وجود این وعده صادق، صبحِ موعود، نزدیک نخواهد بود؟ آن زمانی که قدس ، سینه صهیون را بشکافد و پس از سال ها اسارت در چنگال خون آشامِ ستاره پنج ضلعیِ ظلم، طلوع کند؟ آن روز که گوش های مست از مَع مَع گوساله سامری، فریاد حقیقت را بشنوند و فرعون های شه