عطرت قبل از خودت به حرم برسد، شاید!

جا ماندن در کل خیلی حس خوبی نیست.

جا ماندن از کربلا که اصلا.

حالا که موسم اربعین است و ساک زائران اباعبدالله(ع) یکی پس از دیگری بسته می شود؛ - گروه جامعه؛ خبرگزاری فارس: اگر قبلاً مسافر کربلا و اربعین بوده باشی، این روزها تقریباً همه چیز تو را به یاد  کربلا می اندازد.

از غباری که روی کاشی های خانه نشسته و پاهایت را خاکی می کند، از سربند و پیکسل هایی که روی آن نام مبارک اباعبدالله(ع) یا جملاتی در مدح کربلا نوشته تا همان قمقمه آب و کوله ای که در مسیر پیاده روی اربعین مدام توی دست و روی دوشت بود.

اگر هم تابحال مثل من، پرنده اقبالت کنج حرم سیدالشهدا(ع) ننشسته باشد و به جای توفیق، حسرت زیارت به دل داشته باشی هم ماجرا همین است و شاید بیشتر؛ حسرتی مضاعف! برای تو هم عطش جاماندن از اربعین و پیاده روی جانانه اش در مسیر رسیدن به کربلا و حرم ثارالله(ع)  مثل غمی است که مدام به سینه ات چنگ می زند.

حالا که همه برای رفتن به اربعین و اربعینی ها برنامه سفر می چینند، کسی باید باشد که فکری هم به حال ما جاماندگان کند.

همان هایی که یک دلمان اینجاست و هزار دل بیقرارمان در کربلا.

کاش می شد این دل ها را روی کوله های زائران حسینی، سنجاق کرد تا وقتی به کربلا رسیدند، نشانی از غریب همان زائر نشده ی حسرت به دل مانده را به چشم حبیب ؛ سالار شهدای کربلا بیاورند.