وقتی شهدا گمنام روای یک نویسنده شدند

عباس باقری حمیدآبادی می گوید؛ با عکس شهدا تنها می شدم، در تنهایی با آنها حرف می زدم، درحالی که از من خواسته شده بود که برای هر شهید در حد یکی دو جمله بنویسم، - خبرگزاری فارس مازندران ـ سرویس فرهنگیخشت به خشت انقلاب اسلامی توسط مردمانی از گوشه و کنار این سرزمین ساخته شده اما قصه ها و روایت ها ناگفته درباره آنها بسیار است.

در این گزارش روایت نویسنده ای را می خوانیم که راهی سفری بی مقصد و بسیار دشوار می شود و از همه مهم تر گفت و شنودی که در این میان به تبادل می شود، حرف هایی بسیار آشنا و قابل لمس است و همه را به یاد دلاورمردانی می اندازد که قدم در مسیری بزرگ و لایتناهی نهادند .

ابراهیم باقری حمیدآبادی اکنون 47 سال سن دارد و  به صورت حرفه ای از سال 84 به کار نویسندگی روی آورد، او 40 جایزه ملی و منطقه ای در کارنامه ادبی و پژوهشی اش دارد و بالغ بر 60 اثر مکتوب.

*دنیای آشنا ولی بی مقصد یک نویسنده حمیدآبادی در شروع حرف های خود به گذشته های دور می رود، و سر از عشقی درمی آورد که از کودکی در وجودش رشد یافت و همین عشق او را وارد مسیری بزرگ کرد که به زعم خودش هرچه از آن دوران شیرین بگوید کم گفته است؛ وارد راهی شد که اگر بخواهد یک کلمه بنویسد ناخودآگاه تبدیل به طومار بزرگی از حرف ها و دغدغه های نگفته و نانوشته می شود، بس که این فضا جای کار دارد.