لبیک دانشگاهیان به ندای «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی»

هیچ یکی از مسافرت هایی که من داشته ام این میزان از دینداری، مهربانی و نشانه های ظهور را نداشته است، این مسافرت مرا یاد این جمله می اندازد که «اِنَّ الْحُسین مِصباحُ الْهُدی وَ سَفینَهُ الْنِّجاه»؛ - گروه دانشگاه خبرگزاری فارس؛ فاطمه سلمانی- با مشکلاتی که بود از مرز رد شدیم، ساعت 2 بامداد رسیده بودیم و در حال رد کردن مرز بودیم اما گروه های جوانی را می دیدم که به سمت نجف ماشین می گرفتند، صدای راننده های عراقی در گوشمان زنگ می زد، دلمان برای همین صداها تنگ شده بود.

زوار الحسین ! دربین آن همه ازدحام جوانانی را می دیدم که گروهی به سمت ماشین های نجف می رفتند.

به سمت جلو حرکت کردم در این میان افراد را می دیدم که به سمت مرز ایران حرکت می کنند، به سمت آنها جلو رفتم و پرسیدم که شما دانشجو هستید؟ دختری که با چفیه سبز روبروی من ایستاده بود گفت، بله چطور؟ من خودم را معرفی کردم گفتم: می خواهم  درباره حس و حالتون  بپرسم؟ بدون هیچ مکثی گفت: بله در خدمتم ! و به صحبت پرداخت.

و حالا حس و حال دانشجویان حسینی که راهی سفر عشق بودند را تشریح می کنیم.

محدثه قربانی گفت: اولین سالی است که به کربلا می روم و این حس برای من قابل وصف شدنی نیست، هنوز هم باور ندارم که من هم بین میلیون ها افرادی که به عشق امام حسین(ع) می آیند، این روزها را می بینم، الحمدالله توفی