روایتی متفاوت از زوج بهورز در لباسِ سفیدِ خانه بهداشت

نامش منیژه است لباسی سفید برتن دارد، بیژنِ او چند روستا آن طرف تر دقیقا در همین لباس در خانه بهداشت حضور دارد، خانم عصری در کنار کارش برای خودش عصرِ شعری دارد.

- خبرگزاری فارس مازندران_سرویس اجتماعی لباس سفید بر تن دارد، 27 سال است که بیشتر اوقاتش را در خانه بهداشت روستا می گذارند، درمانگاهی کوچک در روستای پلطان تنکابن.

27 سال یک عمر است اما این مدت تنها نبود، همسرش بیژن نیز هم لباس اوست، شاید فقط یک بهورز می تواند دغدغه های بهورز دیگر را درک کند و تا همیشه در کنارش بماند، البته محل کار همسرش روستای لفاسر تنکابن است.

 خانم منیژه عصری معتقد است که بهورزها در جامعه غریب و مظلوم هستند اما او همین غریبی را دوست دارد و عاشقانه برای حفظ و ارتقای سلامت مردم تلاش می کند، استقامت و پایداری در این مسیر حتی در روزهای سخت همچون دوران شیوع ویروس کرونا نیز نشان از فداکاری او دارد .

او متولد سال 1355 است و در حال حاضر مادر دو دختر، او و همسرش سالهاست به بیژن و منیژه ی خانه ی بهداشت معروف هستند؛ منیژه عصری و بیژن تکراری.

در میان خاطراتش از گذشته به اصرار مادرش برای شرکت در آزمون بهورزی در سال 1373 جالب است، اینکه بدون علاقه شخصی وارد این عرصه شده اما الان عشق به کار سراسر وجودش را فرا گرفته است و در جبران دعاهای مادر، دعایش می کند.