رهسپار به سوی حسین در میان خلق عالَم

بساط رفتنم جور نمی شد، 10 سال عادت به رفتن کرده بودم اما حالا حسین دیگر مرا نمی خواست؟ من یک لا قبا به کارش نمی آمدم؟ برای این همه عالَم و آدم جا بود الا من؟! با دلم چکار میکنی یا حسین.

- خبرگزاری فارس، سیاوش ستاری: از اینکه برات کربلایم جور نشده بود حسابی دلخور بودم و از دست خودم شاکی! چکار کرده ام که امسال دارم این توفیق را از دست می دهم، 10 سال بود که هر اربعین در میان مشایه به زیارت مولا می رفتم اما انگار قرار نبود که به یازدهمین سال برسد.

ترس دلم را گرفته بود که دیدی دیگر دلت خریدار ندارد و حسین رو به سمتت نمی کند، جوابت را نمی دهد و نمی خواهد جزء زائرانش باشی.

سعی می کردند با این جمله ها که تو 10 سال به کربلا رفتی، زائر بودی حالا امسال هم نشد که اشکالی ندارد، از راه دور دلت را متصل کن آرامم کنند، اما این حرفها توی کَتِ من نمی رفت، من اگر به کربلا نرسم و جا مانده شوم غصه دقم می دهد.

کربلا نرفته ها یک درد دارند اما آنکه رفته و حالا دیگر براتش امضا نمی شود صد درد.

دلم را بخر فکر روز و شبم کربلا بود و چاره کارم جز توسل به حسین چیز دیگری نبود، اشک می ریختم و صدایش زدم با دلم این کار را نکن من اگر بدم اما بخدا دل دارم، دلم هم در گرو محبت توست، مرا با دوری از خودت امتحان نکن.